جنگ

کربلایی‌لو با ظرافت بسیار از لایه‌های قلبی و عقلی، پرده برمی‌دارد و بیش از آنکه به سیر خطی وقایع و احیانا گفت‌وگوهایی که شانه به باطن داستان می‌زنند بپردازد به سیره و بالاتر از آن به دلایل شخصیت‌ها برای اعمالشان

رمان «پل معلق» از آن رمان‌هایی است که انسان و تردیدهایش در آن پررنگ است و خواننده می‌بیند که جنگ با وجود ظاهر غیرانسانی‌اش، در لایه‌های پایین‌تر کاملا پدیده‌ای انسانی است.

مجید قیصری در مجموعه داستان «گوساله سرگردان» از حاشیه‌های دیده نشده جنگ گاه در لفافه و گاه صریح حرف زده است.

در هر پاراگراف مدام از خمپاره‌ها، تانک‌ها، بمب‌ها و گلوله‌های دشمن می‌شنویم که بر سر رزمنده‌ها ریخته می‌شوند. تمام کتاب‌های جنگی با چنین انفجارهایی همراه هستند، اما تکرار و بیان بیش از حد این انفجارها، داستانی به وجود نمی‌آورند. مثل

«شکارچیان ماه»، کتابی عامه‌پسند نیست و مخاطب با صبر و حوصله و همراه با کنجکاوی را می‌طلبد.

«صابر» در فضای مه آلود حال دارد گذشته خود را واکاوی می‌کند و این دقیقا شرح حال صابرهای زیادی است که آن سال‌ها را از سر گذارنده‌اند و حالا می‌خواهند خود را محاسبه کنند.

موندو روایتی است حماسی از میان مردمی ساده که با تمام توان دست به قهرمانی‌های بزرگ می‌زنند.

شکارچیان ماه کتابی است که نمی‌توان راحت از کنارش عبور کرد و آن را کنار گذاشت. کتاب مغناطیسی دارد به نام زبان و شیوه روایت که تو را با خود می‌برد.

«شکارچیان ماه» فرصت کشف روابط میان شخصیت‌ها را به مخاطب می‌دهد و تصاویر تازه‌ای از جنگ می‌سازد.

اسماعیل فصیح با دست­مایه قراردادن موضوع ثریا و سفر راوی به فرانسه تلاش کرده تا به بازنمایی اوضاع ایرانیان خارج‌نشین بپردازد.