زنان نویسندۀ ایرانی
گفت‌وگو با لیلا مهدوی درباره «نشان حُسن»
می‌خواستم چیزی بنویسم که در مختارنامه نباشد/ مخاطب مذهبی کمتر حوصله خواندن رمان جدی دارد
لیلا مهدوی معتقد است: مخاطب ارزشی و مذهبی عامه کمتر حوصله خواندن رمان جدی را دارد.
مروری بر رمان «شباویز» اثر منیژه آرمین
آوازخوان درد و رنج
منیژه آرمین داستان را از زبان دو شخصیت اصلی، نرگس‌خاتون و رضاداد، که دختر و پسر افراسیاب هستند، بازگو می‌کند و همین تقابل جنسیت باعث رونمایی دو وجهه زن و مرد در دوران مورد نظر می‌شود.
روایت سیمین دانشور از سال‌های مبارزه
سرگردانی‌های روح زمانه
هستی در «جزیره سرگردانی» نماینده زنان طبقه روشن‌فکر و خواهان رسیدن به مقام «زن نو» در جامعه‌ای است که هنوز به مفهوم مشارکت اجتماعی آگاهی وجود ندارد.
روایتی تاریخی با چاشنی هنرهای ایرانی
در جستجوی آرامش عدالت
قلم نویسنده در «شب و قلندر» از هنرهایی پرده برمی‌دارد که در کمتر داستان ایرانی معاصری شاهد آن هستیم.
مسئله ضرورت بقا در «فصل توت‌های سفید»
کار بزرگ فروغ
فروغ که دختری‌ست بی‌پیوند شده، در چنبره ضرورت بقا گیر افتاده و در تنگنای معامله کردن خویش با مشتری‌های شهر نو بر سر زنده ماندن، چون غریقی در آستانه خفگی فقط و فقط دست‌وپا می‌زند.
روایتی کم‌حجم ولی مهم از دوران معاصر
سایه‌روشن‌های تاریخ
«امانت گندمزار» داستانی تروتمیز و بی‌حاشیه از بخشی کوچک اما مهم از تاریخ معاصر ایران است.
پیشنهادی برای بی‌حوصله‌ها
گرم و صمیمی مثل فیلم‌های رضا میرکریمی
اگر کتاب «گره باز» تصویر داشت و یا می‌خواستیم آن را تبدیل به فیلمنامه کنیم، فیلمی می‌شد شبیه فیلم‌های رضا میرکریمی، شیرین، گرم و صمیمی!
مروری بر رمانی که پا در واقعیت دارد
پر پروازی به نام یاماها
رمان «یاماها» در قالب نامه‌ای سرگشاده است که احمد برای محمد، برادر گمشده خود نوشته و از این طریق ماجرا‌ها و حوادث را روایت می‌کند.
معمولی بودن بد است؟
دیوارهای کوتاه، سقف‌های ترک خورده
زن داستان ما همچنان که از معمولی بودن می‌گریزد، هنوز درگیر واگویه‌های ذهنی معمول است؛ و مگر می‌شود در یک دنیای معمولی و با اطرافیان معمولی زندگی بکنی و افکار معمول به سراغت نیاید؟
اختلاف طبقاتی و تبعاتش به روایت «گاف»
معمولی بودن کلافه‌تان کرده؟
«گاف» داستانی است که از فقر حرف می‌زند. مسئله اعتیاد را مطرح می‌کند و به خوبی اختلاف طبقاتی در یک جامعه را به نمایش می‌گذارد.