«نشان حُسن» پیوندی میان رمان تاریخی و ادبیات آیینی است که تلاش میکند بیش از آن که از وقایع عاشورا حرف بزند از مسیر رسیدن به عاشورا سخن بگوید.
محور اصلی رمان «یوما» همانطور که از نامش پیداست، به وجه مادر بودن حضرت خدیجه(س) مرتبط است. بزرگ بانویی که بیش از 1400 سال پیش در جامعه عرب جاهلی با حفظ حیا و پاکدامنی در حین انجام وظایف همسری و
کتاب «درویشخان» به زبان ساده روی جلدش، یک رمان عاشقانه درباره موسیقی است؛ روایتی از زندگی غلامحسین درویشخان که از همان اوان کودکی دستانش با نوازش سهتار آشنا شد و در دوران تاریک و خفقان پادشاهی سلسله قاجار با نور
کتاب «کهکشان نیستی» آن چیزی نیست که میگوید ولی حرفهای بسیاری برای گفتن دارد، البته برای اهلش!
جذابیت داستان «گاه ناچیزی مرگ» همین بُعد شیخ اکبر است که در فضای رئالیستی تصویر میگردد. گذشته از این از پیش عنوان شده که این اثر یک داستان است نه یک گزارش تاریخی. به همین سبب نویسنده گزارههای تاریخی را
«شبیه مریم» نمیتواند انتظارات ما را از یک داستان تاریخی و حتی زنانه برآورده کند، یک احساس عقیم را در مخاطب ایجاد میکند، انگار مخاطب بعد از خواندن کتاب در زوایا و خفایای ذهنش در جستجوی تصاویر بالقوهای است که
اگر بین نزدیکان خود دوست شاهنامهدوست و فردوسیخوان دارید این کتاب یک گزینه خاص و مناسب برای معرفی یا هدیه به اوست.
کتاب کمحجمی که جز جملات قصارش که ظاهرا ویژگی قلم کوئلیو است اتفاق دیگری در خود ندارد و صفحه ویکیپدیای فارسی بهتر از کتاب میتواند عطش شما را برای دانستن سرگذشت این رقصنده سیراب کند.
«بدون مرز» در قیاس با آثار دیگری که درباره چمران تولید شده اثر ضعیفی است، زیرا نه خبری از یک نوآوری در روایت است و نه حتی عنصر سرگرمکنندهای در دل خود دارد که خواننده را تا صفحات پایانی با