داستان و رمان

از بعد جنایی نه چندان جذاب داستان «حفره» که با  کم‌حوصلگی یا بی‌اهمیتی به آن پرداخته شده بگذریم، با درامی توامان لطیف و خشن همراه هستیم.

کتاب، راوی شخصیت‌های معمولی است. انسان‌هایی عادی که از مرگ می‌هراسند و همین ترس آن‌ها را تغییر می‌دهد.

رمانِ ته کلاس ردیف آخر صندلی آخر، دانش‌آموزی را به تصویر کشیده که برای ارتباط‌گیری با بقیه نیازمند یاری دیگران از جمله معلم‌ و مشاور و دوست و خانواده است.

«سووشون» یکی از بی‌نظیرترین رمان‌های معاصر ادبیات فارسی است. شاید سیمین هنگام نوشتن این رمان در دریای خیال و احساسات خود غرق بود که توانست چنین اثر ماندگار و باورپذیری خلق کند.

اعمال انسانی، با نگرشی ادبی به حادثه گوانگجو، به ما آموخت که انسانیت همیشه در تقابل با خوی حیوانی آدمیان برنده است.

سوران سرد از نکبت جنگ حرف می‌زند و توانایی عجیب بشر در از بین بردن هم‌نوعش. از فتح قله­‌های رذالت که گاهی به غمبارترین شکل ممکن رقم می‌خورد.

ماکس فریش در کتاب «اشتیلر» که در نگاه اول به نظر می‌رسد داستانی ایستا و ثابت دارد، ما را به دنیاهای مختلفی می‌برد و در سفرهایی ماجراجویانه‌ همراهی می‌کند.

رمان زیبای جاکارتا روایت تلاش حزب کمونیست اندونزی برای به ثمر رساندن انقلاب کمونیستی سراسری در اندونزی و دست‌یابی به سلطه است.

لی‌لی با وجود روان‌شناسانه بودنش یک داستان اجتماعی هم محسوب می‌شود. اجتماع ما پر است از زندگی‌های مشترکی که زن و مرد آنها درگیر فراز و فرود مشکلات شده‌اند و هر کدامشان یک الگوی مواجهه خاص خودشان را با آن

رمان نه فرشته، نه قدیس حال و هوا و فضای تلخ و سرد و بیهوده‌ای دارد که این دقیقاً نشان از حال جامعه آن روزهای پراگ است.