تصویری ملموس از رنج در «عاشقی به سبک ونگوگ»
واگویههای یک ذهن پریشان
0 نظرات
نویسنده رمان «عاشقی به سبک ونگوگ»، انسان و کرامت وجودی انسان را خوب میشناسد و تصاویری که از مضامینی چون عشق، دلتنگی، محرومیت و رنج میسازد تصاویر ملموس و واقعی هستند.
عشق در «عاشقی به سبک ونگوگ» با زیادهگویی گم میشود
کاجهای بلند تهران!
«عاشقی به سبک ونگوگ» ابتدا و میانه جذابی دارد، توصیفات شاعرانه و دلچسباند. روایتی از کاجهای بلند تهران که زخمآلودند و مطمئنا در ذهن میمانند، اما فصل آخر که به فضایی روستایی میرسد، کاملا با فضای سه فصل قبل متفاوت
«عاشقی به سبک ونگوگ» بنایی رو به ویرانی
بلندآواز و میانتهی
در «عاشقی به سبک ونگوگ» نقاط ضعف کتاب مانند زنجیرهای علت و معلولی به یکدیگر متصل هستند و هریک از این ضعفها، ضعفی دیگر را با خود همراه کرده است.
استعارهای داستانی از روشنفکر ایرانی پهلوی دوم
به نام مدرنیته مسخ میشویم!
رمان «عاشقی به سبک ونگوگ» با رویکرد تاریخی اشارههایی جدی و غیرقابل انکار به جریان روشنفکری دارد.