فاطمه چگنی تگ

آدام در جایی از رمان «قاضی»، هنگامی که در شکی عمیق نسبت به شغل خود فرو رفته، می‌گوید که قانون را ندیده است، نمی‌داند چشم‌های قانون چه رنگی‌ست، اگر او را در خیابان ببیند نمی‌شناسدش.

من آدمِ بسیار فراموشکاری هستم. از دردناک‌ترین لحظاتِ عمرم چیزی به یاد ندارم، از بهترین‌هایشان هم. همه‌چیز برای من خیلی زود تمام می‌شود. زندگی من لحظات کوتاهی‌ست و مقاطع بلندی از تاریکی بینِ آن لحظات کوتاه.

«حکومت نظامی» رمانی به پاسداشت تمام وزوزهایی‌ست که هیچ‌جای جهان راحتمان نمی‌گذارند، فرقی نمی‌کند کجا رفته باشیم.

اگر همین حالا بخواهم تمام آنچه در 2666 «اتفاق» می‌افتد، بازگو کنم، هیچ چیز از دست نرفته است. 2666 قابل لو رفتن نیست، چراکه در آن اتفاقی نمی‌افتد، همانطور که در هذیان اتفاقی نمی‌افتد، همانطور که در زندگی اتفاقی نمی‌افتد.