«ویولونزن روی پل»؛ هم نور، هم تاریکی
تجربه از پس پرده کلمات
0 نظرات
با خواندن «ویولونزن روی پل» میشود کمی بیشتر کسانی را که در این ورطه افتادهاند درک کرد. به مخاطب تلنگر میزند که برای یک لحظه خودش را جای آن فرد مصرفکننده قرار دهد و با او دشمنی نکند.
جانمایه «ویولونزن روی پل» رنج است
به سوی نور با فانوس خیال
خسرو باباخانی در «ویولونزن روی پل» کوشیده است که قصه اعتیاد و مهمتر از آن ترک اعتیاد را با زاویه نگاه خاص خود و به دور از ادعاهای مطرح شده و البته شکست خورده پیرامون آن، تبیین کند و بگوید