آزاده جهان‌احمدی تگ

جلال در پی آن است تا به سبک و سیاق نویسندگان واقعگرا (رئالیست) داستانش را بنویسد. امّا از آنجا که شیوه بیانش انتقادی است، یادآور «گورکی» در روسیه است.

کربلایی‌لو با ظرافت بسیار از لایه‌های قلبی و عقلی، پرده برمی‌دارد و بیش از آنکه به سیر خطی وقایع و احیانا گفت‌وگوهایی که شانه به باطن داستان می‌زنند بپردازد به سیره و بالاتر از آن به دلایل شخصیت‌ها برای اعمالشان

عقیله مطلقا نثر ادبی نیست. در واقع زبان و لحن اثر ناشی از رعایت ادب خطاب با علیامخدره‌ای است که دختر و خواهر معصوم علیهم‌السلام است.

کتاب «تابستان 1369» از آن دست کتاب‌هایی است که می‌تواند ابعادی انسانی از جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه کشورمان را برای جهان روشن کند.

نویسنده در «خانه مغایرت» در موقعیت‌های گوناگون و متفاوت به نتایج گریزناپذیر تک‌فرزندی نقب می‌زند. مانند موقعیتی که در آن سعید عاشق می‌شود و حالش خوب نیست، آرزو می‌کند کاش خواهر بزرگ‌تری داشت تا می‌توانست با او در این مورد

خاطرات و تجربیات سوژه در «برده سور» آن قدری کشش و ظرفیت و جذابیت دارد که اگر آن را به اهلش بدهند می‌تواند یک فیلمنامه بسیار خوب از آن بنویسد.

«امانت گندمزار» داستانی تروتمیز و بی‌حاشیه از بخشی کوچک اما مهم از تاریخ معاصر ایران است.

پرویز ثابتی دامن خودش و اداره تحت امرش را مبرا از شکنجه می‌داند و همین هم است که داد بسیاری را در آورده است.