خب اگر بخواهم درباره داستان «بیژن و منیژه» حرف بزنم که در گوگل هست و می‌توانید آنجا بخوانیدش. پس بیایم بگویم قصه درباره چیست و چطور اتفاق می‌افتد کار ویژه‌ای نکرده‌ام. ضمنا فرهاد حسن‌زاده نیز آنقدر اسم بزرگی در ادبیات کودک و نوجوان هست که نخواهیم درباره‌اش اینجا چیزی بنویسیم. یعنی ماجرای نوشتن درباره این کتاب از آن اتفاقات سخت است. یعنی وقتی کتاب قصه‌اش مشخص است و نویسنده هم به قدر کافی (حتی بیشتر از نویسنده این مطلب) معروف و سرشناس هست که معرفی کردنش توسط چون من، حکایت «عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری» است، نوشتن را دشوار می‌کند.
ولی باید بگویم حسن‌زاده در این کتاب سعی کرده با کمک یک تکنیک داستانی قصه را بازنویسی کند تا مخاطب را در یک موقعیت داستانی قرار دهد. این نشان می‌دهد او فقط یک بازنویسی خشک و خالی انجام نداده و تلاش کرده تا آنجا که ممکن است رنگ داستانی مدرن به یک قصه کهن بزند.
فضاسازی کردن و باورپذیر کردن اسطوره‌ها دیگر نکته‌ای است که در «برف و آفتاب» به چشم می‌آید. نویسنده تلاش کرده تا آنجا که اقتضائات یک داستان نوجوان اجازه می‌دهد به فضاسازی از محیط و جغرافیایی که داستان در آن اتفاق افتاده دست بزند. این اتفاق در واقع سبب می‌شود خواننده خود را در عالم داستان بهتر تصور کند و بتواند هم‌پا با بیژن یا هم‌قدم با رستم خرکت کند و موقعیت‌ها را در ذهنش مجسم کند.
حسن‌زاده از آنجا که شخصیت‌های کتابش در دسته اسطوره‌ها قرار دارند، سعی کرده هم وجه اسطوره‌ای آن‌ها را در شخصیت‌پردازی رعایت کند و هم ویژگی‌هایی به آن‌ها نسبت دهد که تفکیکشان از هم در مسیر داستان راحت باشد. مثلا تکیه‌کلام «آی… آی… آی…» از زبان بیژن یا آوازی که منیژه می‌خواند که البته در لحن بیژن نوعی طنز دلچسب هم نهفته است همه باعث می‌شود که خواننده نسبت به کتاب حس خوبی پیدا کند. در واقع تمانم این نکات موجب می‌شود که با یک داستان بازنویسی شده عصاقورت داده طرف نباشیم و سرزندگی‌های آن خواننده را به خود می‌خواند.
همانطور که گفتم «برف و آفتاب» بازنویسی قصه بیژن و منیژه از شاهنامه است. جدا از اینکه داستان‌های شاهنامه ظرفیت بسیاری برای بازنویسی و تبدیل شدن به متنی برای مخاطب نوجوان دارند و چقدر باید در اهمیت این کار برای آشنایی مخاطب با این متون گفت و نوشت (کاری که نظام آموزشی نمی‌کند بلکه در مواردی دانش‌آموزان را از این متون دل‌زده می‌کند)، داستان بیژن و منیژه از آن داستان‌های عاشقانه اصیلی ایرانی است که روایت دلدادگی است و البته صفات عالی در این دلدادگی مشهود است.
در مجموع کتاب «برف و آفتاب» می‌تواند گزینه خوبی در میان فانتزی‌های شرقی و غربی باشد تا نوجوانان را با یک داستان عاشقانه ایرانی و البته پرحادثه روبه‌رو کند. در واقع باید گفت کتاب هم سرگرم‌کننده است و هم ارزش ادبی دارد.
عنوان: برف و آفتاب، داستان بیژن و منیژه/ پدیدآور: فرهاد حسن‌زاده/ انتشارات: فاطمی/ تعداد صفحات: 107/ نوبت چاپ: اول.
انتهای پیام/
