«زنان کوچک» یکی از همین نعمت‌هاست. کتابی که سال‌ها قبل نوشته شد و تا امروز هرگز از محبوبیتش کاسته نشده است. منبع الهامات تصویری و داستانی بسیاری قرار گرفته است و از آن کتاب‌هایی است که در هر خانه‌ای را بزنی، بالاخره یک نفر را پیدا می‌کنی که طرفدارش باشد. داستان «زنان کوچک» پر است از پیچیدگی‌هایی که آدمی در زندگی با آنها سر و کار دارد. فراز و فرودهایی که همگان در طول حیات آنها را تجربه می‌کنند و شخصیت‌هایی که روحیاتشان به مردم معمولی جامعه بسیار شبیه است.
«لوئیزا می آلکوت» در قرن نوزده میلادی، داستانی را روایت کرد که رنج‌ها و آسانی‌ها را به صورت توأمان در بر داشت. قصه خانواده‌ای که روزگاری در مکنت و راحتی در کنار یکدیگر به خرمی و شادی زندگی می‌کردند اما تقدیر آنها را اسیر ناملایمات می‌کند. داستان «زنان کوچک» با الهام از زندگی شخصی نویسنده و سه خواهر دیگرش، یکی از باورپذیرترین روایت‌ها، از سختی‌های دوران جنگ و زندگی در سایه آن را ارائه می‌کند.
داستان بیشتر حول محور مادر و دختران این خانواده و به طور خاص یکی از این چهار خواهر، یعنی جوزفین، فرزند دوم، می‌گذرد. جوزفین یا همان جو ــ که در داستان بیشتر اینگونه خطاب می‌شود ــ دختری سرزنده، خیال‌پرداز و قوی است که به تازگی در آستانه جوانی قرار گرفته است. یکی از آن شخصیت‌های نابی که نوجوان‌های همه دوره‌ها با آن احساس نزدیکی می‌کنند. شخصیت جو، دوست‌داشتنی جسور و کله‌خراب است و می‌تواند نظر هرخواننده‌ای را به خود جلب کند. البته خواهرهای دیگر هم حتما طرفدارانی خواهند داشت، مثلا «مگی» چون عاشق‌پیشه و زیباست و «بتی» چون هنرمند و مظلوم است روایت‌‌های موازی خوبی را ساخته‌اند. این وسط شانس «ایمی»، دختر کوچک خانواده کمتر است. شخصیت او لوس و اعصاب خرد کن است و می شود گفت حضورش بیشتر برای نمک داستان است. همه این‌ها در کنار خانم مارچ ــ مادر خانواده ــ یک مجموعه کامل از همه شخصیت‌ها و سلیقه‌ها را ساخته‌اند که در جای‌جای قصه، آموزه‌ها و تجربه‌هایی را برای مخاطب تصویر خواهند کرد.
مدیریت خانم مارچ و عقلانیت او نقش به‌سزای مادر در خانواده را به خوبی نشان می‌دهد. در واقع جایگاه مادری، یکی از آن تعالیمی است که همگان متفق‌القول بر ارزش آن تاکید دارند و نویسنده به زیبایی، در خلال داستان این اهمیت و ارزش را در قالب خلق موقعیت‌ها برای خواننده آشکار می‌سازد. در کنار خانم مارچ دختران خانواده هرکدام به نحوی درس‌هایی برای مخاطب خواهند داشت.
اما آنچه باعث می‌شود خواندن «زنان کوچک» در نوجوانی یکی از بهترین انتخاب‌ها باشد، در بر داشتن همان دو شاخصه‌ای است که در ابتدا به عنوان دو نیاز اصلی نوجوان‌ها برشمرده شد؛ خلوت و درک.
نوجوان در زمان خواندن این رمان فرصت پیدا می‌کند تا با اشتباهات شخصیت‌ها و خصوصا کله‌شقی‌های جو همراه شود. اشتباه کند و درس بگیرد. مسئله‌ای را حل کند. خود را به جای یک قهرمان جا بزند و برای خانواده کاری کند و از همه مهمتر با خودش خلوت کند!
در واقع باید بگویم اگر می‌خواهید به نوجوانتان این فرصت را بدهید که برای باقی سال‌های عمرش یک شخصت محبوب داشته باشد که همیشه در خاطرش روزهای خوش نوجوانی را زنده کند، او را با «زنان کوچک» آشنا کنید.
عنوان: زنان کوچک/ پدیدآور: لوئیزا می آلکوت، مترجم: فرزین مروارید/ انتشارات: قدیانی/ تعداد صفحات: 416/ نوبت چاپ: اول.
انتهای پیام/
