مجله الکترونیک
نگاهی به اثر ملی و انسانی یوسف قوجق
نثر قوجق یک نثر حماسی و پیرنگ داستان حماسهساز است زیرا عنصر ساز و نوای آن هیچگاه خاموش نمیشود و اگر ساز بهمثابه سلاح باشد که هست، سلاح ترکمن زمین گذاشته نمیشود از این رو مرگ در قلعه یعنی پیروزی.
مروری بر رمان «ما غیرممکنیم»
«ما غیرممکنیم» به عنوان تجربهای، در میان آثار فانتزی که اتفاقا گونه پرطرفداری محسوب میشود، قرار میگیرد ولی به گمانم این تجربه، در دسته تجربههای موفق قرار نگیرد.
مروری بر «مدار صفر درجه» احمد محمود
مدار صفر درجه یکی از آثار بیبدیل ادبیات ایران است که با شکوه و زیبایی خاص خود، داستانی عمیق و پرشور از مبارزات انسانها در برابر ستم و نابرابری را روایت میکند.
«جذاب و متفاوت» برای اولین اثر نویسنده
ساشا متوجه میشود که پدرش، موسیو عالی، بهایی است و برای جاسوسی برای انگلیس تظاهر به مسلمان شدن میکند. همین سبب برانگیخته شدن شک و تردید ساشا به اسلام میشود.
مروری بر رمانی که از یک همهگیری حرف میزند
شاهرخ گیوا از رنج آدمهای معمولی در این داستان حرف میزند. به نظر میآید همین را میخواهد به ما بگوید، اینکه هر کدام از ما یک داستان هستیم با ژانرهای مختلف. ژانر عاشقانه، وحشت، فانتزی و... تنها کافیست که یکی دست به قلم شود و ما را بنویسد.
روایتی که تصویری تازه از مشهد را نشان میدهد
«ناخن کشیدن روی صورت شفیعالدین» یک موقعیت جذاب است که حیف میشود. تصویری تازه از مشهد و زائرانش، در محاصره لودر و تراکتور و خاک و سیمان.
روایتی از اصالتهای مدفون در نوسازی شهری
داستانِ این کتاب، روایتی نمادین و ناب از خانههایی است که به بافتِ جدید شهر تبدیل شدهاند. خانههایی که برای رسوا نشدن همرنگ ساختمانها و هتلهای آسمانِجلِ شهر شدهاند و از بین رفتهاند، و خانوادههای غریبی که آواره ساختمانها شدهاند. شفیعالدین در این داستان تنها یک قبرِ پرماجرا نیست. او نمادِ تمام خانههای ترک شده است.
مروری بر روایت قاسم فتحی از شهرزدگی
خواننده کتاب «ناخن کشیدن روی صورت شفیعالدین» باید بداند که در این کتاب با حجم زیادی از شهرزدگی، مسافرزدگی و زندگیگریزی روبهرو میشود.
قصهای از قصههای جامانده خرمشهر
بشکوچ، البته بیش از اینکه یک روایت عاشقانه یا جنگی باشد، ادای دینی است زیبا و هنرمندانه به تکاورانِ نیروی دریایی.
روایتی از فرودستان در «ناخن کشیدن روی صورت شفیعالدین»
رمان ناخن کشیدن روی صورت شفیعالدین رمانی است واقعگرا؛ رئالیسمی آغشته به ناتورالیسم.
گفتوگو با خسرو باباخانی درباره «خسرو شیرین»
خسرو باباخانی «خسرو شیرین» را خیلی دوست دارد! گویی که پدری از فرزند عزیزکردهاش میگوید! به نظرش «خسرو شیرین» یکی از شریفترین عاشقانههای ادبیات فارسی است. عاشقانهای که با نوجوانی خسرو 16 ساله آغاز شد و با یک مرد 20 ساله جنگدیده به پایان رسید. اما گل این کتاب حکایتهای عاشقی او نیست، روایت مظلومیت […]
نگاهی به رمان «جیران»
جیران به دلیل آنکه روایتی تاریخی را در دل خود گنجانده است شاید از کشش و تعلیق خاصی برخوردار نباشد و در مقاطعی مخاطب را دلزده از خواندن و ادامه دادن داستان کند.
«پلنگ زخمی» و قصه نوجوانهای نادیده گرفته شده
پلنگ زخمی میتوانست عمیقتر و غلیظتر باشد، اما همین اندازه کافیست و تقی شجاعی به نظرم اندازه نگه داشته و اثر او کار نیکویی از آب درآمده. جمعبندی و قسمت پایانی داستان، و تغییر در منش شخصیت اصلی نسبت به ابتدای داستان، کمی نزدیک به شعار شده است.
«خسرو شیرین» درس اخلاق و مقاومت نمیدهد
«خسرو شیرین» تلاقی اشک و لبخند است. واقعی بودن روایتهای خسرو از عاشقیکردنهای خود آن را دلچسب و دلنشین کرده است.
مروری بر رمان «آهسته آهسته برایم بخوان»
مریم منوچهری در به تصویر کشیدن شهر، آدمها را روایت میکند، نگاههای غمبار و سراسر عشقشان به هم و تلاششان را برای پرکردن جاهای خالیای که جنگ روی دستشان گذاشته، از دل ترسیم همه آنها به یک بزنگاه بزرگ میرسد: «تصویر یک شهر.»
داستانهایی برای آنها که نمیدانند از کجا شروع کنند
احمد اخوت در کمال سهولت و خالص و بیغش شخصیتهای مختلف داستانی را در داستان خودش وارد میکند با آنها ارتباط عاطفی میگیرد و برایشان نقش تعریف میکند. آنها را در خوابش میبیند با آنها عکس میگیرد.