دهۀ چهل و پنجاه

شراب خام مثل آثار بعدی فصیح از زبانی ساده و روان برخوردار است. اما خام است.

«امانت گندمزار» داستانی تروتمیز و بی‌حاشیه از بخشی کوچک اما مهم از تاریخ معاصر ایران است.

چاه به چاه در پس تمام استعاره‌ها ونمادهای واقع­‌گرایانه‌اش داستان نسلی کنش‌گر است که آداب مبارزه را از مردان مشروطه‌خواه آموخته و سلاح مبارزه‌اش را از میرزاکوچک‌خان و یارانش به ارث برده است.

جلال آل‌احمد در کتاب «نفرین زمین» به زبانی تند و تیز و البته کاملا بی‌باک به بیان مسائل مردم، اقتصاد و جامعه می‌پردازد.

شازده احتجاب مروری است بر ما و زندگی‌مان در دنیایی که بین سنتی ماندن و مدرن شدن، در کشش است. او که یکی از زنده‌ترین مخلوقات هوشنگ گلشیری است، در اتاقی تاریک نشسته، دست‌های خود را به سرش تکیه داده

«سووشون» رمانی در رثای استقلال، آزادی و نان است. یوسف قهرمان داستان ما است، مردی که به قول ابوالقاسم‌خان «از غصه مردم و مملکت زندگی را به خودش و اطرافیانش حرام کرده.» و بر این باور است که فارغ از