مجله الکترونیک
«آهسته آهسته برایم بخوان» غم را به تصویر می‌کشد
«آهسته آهسته برایم بخوان» از رشادت حرف نمی‌زند. غم را به تصویر می‌کشد. غم در چهره زنان که به قول خسرو، غم چهره‌ای زنانه دارد اما جنگ نه.
مروری بر کتابی که مرگ را خجالت‌زده می‌کند
وقتی از جغرافیایِ ادبیات حرف می‌زنم، از چه حرف می‌زنم؟ ادبیات، وقتی با جغرافیا، زبان، گویش و اصالتِ یک منطقه پیوند بخورد، روایتی ناب خلق می‌شود. روایتی که عام نیست. برگزیده است. تو را منحصر می‌کند به بخشِ کوچک و نادیده‌ای از جهان و گوش‌هایت را باز می‌کند به نغمه‌هایی که در تهران و ادبیات پایتخت‌نشین […]
روایتی از زن‌های غم‌کشیده در «آهسته آهسته برایم بخوان»
اگر سراغ داستانی می‌گردید که روایت زن‌های غم کشیده باشد، کتاب «آهسته آهسته برایم بخوان» گزینه خوبی است.
مروری بر رمان «آهسته آهسته برایم بخوان»
مریم منوچهری در به تصویر کشیدن شهر، آدم‌ها را روایت می‌کند، نگاه‌های غمبار و سراسر عشق‌شان به هم و تلاش‌شان را برای پرکردن جاهای خالی‌ای که جنگ روی دستشان گذاشته، از دل ترسیم همه آن‌ها به یک بزنگاه بزرگ می‌رسد: «تصویر یک شهر.»
داستان‌هایی زیر آتش داغ آبادان
می‌خواهم در ادامه با هم نگاهی گذرا بیندازیم به برخی از داستان‌های این کتاب. داستان اول کتاب «دقیقه هشتاد و یک» قصه خانواده نسبتا خوشبختی‌ست که به یک‌باره از هم فروپاشیده می‌شود. جمله ابتدایی داستان را بخوانیم: «زندگی خانوادگی ما ساعت هفت و سی و پنج دقیقه بعد از ظهر روز هشت ژوئن 1990 یعنی […]
