این مجموعه از چندین کتاب خنده‌دار و جذاب و پر از شوخی و هیجان تشکیل شده که نه تنها برای گروه سنیِ درج شده پشت کتاب ( گروه سنی ج/ سال‌های آخر دبستان) بلکه برای نوجوانان چندسال بزرگ‌تر هم می‌تواند جذاب باشد.
داستان این مجموعه کتاب درباره دو دوست به نام‌های اندی و تری است که با هم در یک خانه درختی زندگی می‌کنند. این خانه در جلد اول سیزده طبقه است و در جلدهای بعدی سیزده‌تا سیزده‌تا به طبقه‌هایش افزوده می‌شود! این دو دوست که اسم و پیشه‌شان با نویسنده و تصویرگر اصلی مجموعه هم یکی است، همیشه با مشکل تاخیر در رساندن کتاب جدیدشان به ناشر مواجه هستند. علت بیشتر این تاخیرها، دردسرهایی است که برای خودشان درست می‌کنند و باید با آنها سروکله بزنند و اول آنها را رفع و رجوع کنند، بعد به ادامه کار اصلی‌شان، که نوشتن کتاب است، بپردازند. البته بازیگوشی‌ها بیشتر از جانب تری رخ می‌دهد که علاوه بر تصویرگر بودن، دانشمند و نیم‌چه مخترع هم هست. خود این اتفاقات و پیامدهایش و راهی که اندی و تری برای غلبه بر آنها پیدا می‌کنند، بخش اعظم متن و تصاویر کتاب را در بر می‌گیرد.
«خانه درختی 13 طبقه»، اصلا شبیه خانه‌های معمولی نیست؛ یعنی شبیه خانه‌های درختی معمولی نیست! هر طبقه از این خانه با شگفتی‌ها و چیزهای خاصی پر شده است؛ مثل: حوضچه کوسه‌های آدم‌خوار، فواره لیموناد، اتاق بالش‌ها، منجنیق غول پیکر، آزمایشگاه مخفی زیرزمینی، اتاقِ «یادآوری چیزهایی که فراموش کرده ایم» و… . البته این خانه اتاق‌های آشنایی مثل اتاق خواب، اتاق فیلم و کتاب‌خانه، ایوان، آشپزخانه، اتاق بازی و اینها هم دارد. تری هم که همواره در حال اختراع وسایل عجیب و جدید است، به طور مستمر به جذابیت و هیجان تجهیزات این خانه می‌افزاید.
از نقاط قوت این مجموعه که آن را برای مخاطب کودک، دلپذیر و جذاب کرده است، تصویرگری‌های آن است. ما در این مجموعه با داستان‌هایی که تصاویر در کنارشان نمایش داده شده، مواجه نیستیم، بلکه با داستان‌های مصور مواجهیم، بخش قابل توجهی از ماجراهای کتاب در تصاویر اتفاق می‌افتند. یعنی در اینجا تصاویر فقط برای ذهنیت دادن از متن به مخاطب نیستند، بلکه خیلی وقت‌ها مکمل متن و حتی گاهی بخش جدید و مجزایی از سیر داستان هستند که نخواندن جملات روی تصاویر می‌تواند ما را در داستان سردرگم کند.
این مجموعه در عین حالی که یک طنز به تمام معناست، می‌تواند برای کودکان بسیار آموزنده هم باشد. همین که اندی و تری در طول ماجراها مدام با مشکلاتی مواجه می‌شوند که خودشان باید راه حل آن مشکلات را پیدا کنند، به نوعی در ضمیر ناخودآگاه کودک جا می‌اندازد که در صورت مواجه شدن با چالش در زندگی، باید خودش دنبال حل و رفع آن باشد و آن را ندیده نگیرد یا به دیگران محول نکند یا حس بیچارگی و ناکارآمدی نکند.
از طرفی با این که بیشتر وقت‌ها تری شخصیت دردسرساز داستان است اما اندی به هیچ وجه او را تنها نمی‌گذارد و همیشه خود را موظف می‌داند تا به عنوان یک دوست برای راه حل مشکل پدید آمده بهترین تلاش خود را به کار ببندد.
بهترین توصیف درباره این مجموعه، همان است که در ابتدای فصل دوم جلد نخست آن آمده است: «اگر شما هم مثل بیشتر خواننده‌های ما باشید، حتما فکر می‌کنید ما این همه داستان را برای کتاب نوشتن از کجا می‌آوریم. خب بعضی وقت‌ها از خودمان می‌سازیم‌شان، بعضی وقت‌ها هم اتفاق‌های واقعی را می‌نویسیم، مثل همین کتاب.»
انتهای پیام/
