لادن عظیمی تگ

نویسنده «وقتی خورشید خوابید» نتوانسته ایده‌های خوب خود را به درستی پردازش کند تا بتواند حرفی را که به دنبالش است بزند.

چاه به چاه در پس تمام استعاره‌ها ونمادهای واقع­‌گرایانه‌اش داستان نسلی کنش‌گر است که آداب مبارزه را از مردان مشروطه‌خواه آموخته و سلاح مبارزه‌اش را از میرزاکوچک‌خان و یارانش به ارث برده است.

«زمستان 62» را نمی‌توان آینه تمام‌نمای ایران سال‌های جنگ دانست چرا که با وجود نمایش زندگی بخشی از جامعه، که قطعا بخش کوچکی هم نبودند، در ارائه تصویر تمام و کمال گروه‌های دیگری از مردم از واقع‌بینی دور شده است.

گروگانکشتگی به خوبی توانسته وضعیت مغشوش و آشفته امنیتی ایران را در آن سال‌ها با اتفاقات غیرمنتظره‌ای که در پی­رنگ رمان گنجانده شده است، نشان دهد.

اسماعیل فصیح با دست­مایه قراردادن موضوع ثریا و سفر راوی به فرانسه تلاش کرده تا به بازنمایی اوضاع ایرانیان خارج‌نشین بپردازد.

کتاب «به من دست نزن» ماحصل حدود یک سال وقایع‌نگاری است. مخاطب با مطالعه این اثر از منظر زنی که از سطح آگاهی مطلوبی در رابطه با پیرامون خود برخوردار است و نویسنده نیز هست به چالش‌های قرنطینه می‌نگرد.