لادن عظیمی تگ

رضا امیرخانی نویسنده کتاب «جانستان کابلستان»، در این اثر خاطرات سفر چند روزه خود به کشور افغانستان را در قالب سفرنامه به رشته تحریر در آورده است.

آنچه از چیستی قالب «سنگی بر گوری» مهم‌تر است؛ جسارت کلام نویسنده آن در طول روایتگری است.

مجید قیصری در مجموعه داستان «گوساله سرگردان» از حاشیه‌های دیده نشده جنگ گاه در لفافه و گاه صریح حرف زده است.

شراب خام مثل آثار بعدی فصیح از زبانی ساده و روان برخوردار است. اما خام است.

در «رنج بی‌پایان عشق» از زبان یک زندانی‌ با تشکیلات مخوف ساواک روبه‌رو نمی‌شویم. بلکه از زاویه‌ نگاه فردی که روزگاری سرباز و در خدمت این تشکیلات بود به تماشای آن می‌پردازیم.

نویسنده «وقتی خورشید خوابید» نتوانسته ایده‌های خوب خود را به درستی پردازش کند تا بتواند حرفی را که به دنبالش است بزند.

چاه به چاه در پس تمام استعاره‌ها ونمادهای واقع­‌گرایانه‌اش داستان نسلی کنش‌گر است که آداب مبارزه را از مردان مشروطه‌خواه آموخته و سلاح مبارزه‌اش را از میرزاکوچک‌خان و یارانش به ارث برده است.

«زمستان 62» را نمی‌توان آینه تمام‌نمای ایران سال‌های جنگ دانست چرا که با وجود نمایش زندگی بخشی از جامعه، که قطعا بخش کوچکی هم نبودند، در ارائه تصویر تمام و کمال گروه‌های دیگری از مردم از واقع‌بینی دور شده است.