مجله الکترونیک
بازگشت به تاریخ با «کابوس‌های خنده‌دار»
«کابوس‌های خنده‌دار» یادبودی است بر یکی از هنرهای اصیل ایرانی که در متن جامعه حضور پررونقی داشته است. تقلید، سیاه‌بازی و بقال‌بازی از جمله نمایش‌های ریشه‌دار در فرهنگ وطنی بودند و پیش از ورود تئاتر و سینما اسباب سرگرمی عام و خاص حساب می‌شدند. قصه این مدل نمایش‌ها از دل زندگی مردم کوچه و بازار […]
سمت روشن قلم پیرمرد ژاپنی
فصل اول این کتاب قطعا یک شاهکار است. موضوعی که موراکامی بر آن دست گذاشته درّ نایابی است که کشفش از تنها یک نویسنده کهنه‌کارِ پرکار برمی‌آید. این جمله از نویسندگان بسیاری شنیده شده که همه می‌توانند یکی دو کتاب بنویسند، نویسندگی تازه از آغاز کتاب سوم شروع می‌شود. موراکامی با بیان نکته‌ای باریک‌تر از […]
خرمشهر آزاد شد ـ 3
اگر کتاب «یکشنبه آخر» قرار بود به جای سال 1382 در سال 1392 چاپ شود قطعا با این زبان و شیوه نگاشته نمی‌شد. زبان ساده و بی‌تکلف راوی که از قضا نویسنده کتاب نیز هست قطعا به مذاق ناشر خوش نمی‌آمد و ترجیح می‌داد توصیف هایی پر طول و تفصیل از اتفاقات و حوادثی دراماتیک‌تر […]
نمونه‌ای خوب برای طنز سیاه
«ماهی‌ها نگاهم می‌کنند» یک رمان کوچک از نویسنده هفتاد ساله و پرکار فرانسوی است. ژان پل دوبوآ که اخیرا جایزه گنکور به لیست موفقیت‌هایش اضافه شده این داستان را با بهره‌گیری از دنیای شخصی خود نوشته است. او که خود سال‌ها سابقه روزنامه‌نگاری و نوشتن برای سرویس‌های خبری را دارد با الهام از آن دوره […]
روایتی برای مادری که خالق تمام لحظات شکوهمند است
برای این قاعده یک مثال دیگر سراغ دارم. از دنیای شخصی خودم. داستان کوتاهی نوشتم در حدود سه چهار هزار کلمه. جان داستان درخت پیری بود وسط صحن امامزاده شهرمان. سرو بزرگ و پرابهتی است. پیرمردی می‌گفت هزار سال سن دارد. چاخان می‌کرد ولی پینه‌های بزرگ دور تنه و شاخه‌های قطور خشک شده‌اش واقعا شبیه […]
«داغ دلربا» در تاریخ خواهد ماند
نویسنده تلاش می‌کند گزارشی صادقانه از متن این حضور میلیونی به رشته تحریر در آورد. نیتی که در اجرا چندان موفق نیست. امیری در این کتاب میان مردم است و با مردم نیست. در تشییع حضور دارد ولی با آدم‌های داخل تشییع دیالوگ ندارد. گاه‌گداری از مردم نقلِ قول می‌کند اما روی صحبتش با رفقای […]
«ابوباران» بر مظلومیت مجاهدان اضافه نمی‌کند
تمام این ذکر مصیبت برای این بود که اعتراف کنم کتاب «ابوباران» از چنین ظلم‌هایی مبراست. حتی اگر از این کتاب خوشتان نیاید بازهم قبول خواهید داشت که خانم ثابتی چیزی به مظلومیت این مجاهدان گمنام نیفزوده است. راوی ماجرا و نویسنده کتاب در یک موضوع مبارک با هم مشترک هستند؛ هیچکدام قصد اسطوره‌سازی ندارند. […]
این کتاب برای همه نیست
به هر صورت فانته را با کتاب «رگ و ریشه» و «سرشار زندگی» شروع کنید. مسلما بعد از آشنایی با قلم فانته یکی از این دو حالت به شما دست خواهد داد: یا به نظرتان کتاب‌های خوشخوانی هستند که نرم و روان خوانده می‌شوند و می‌توانید بلافاصله در کتابخانه دفن کنید یا چنان شیفته نبوغ […]
تجربه‌ای جدید از داستان‌نویسی طلاب
سفر تبلیغی یکی از مهم‌ترین و عمیق‌ترین تجربه‌های زیسته روحانیت است. انسانی که با انگیزه معنوی از شهر و دیارش کوچ می‌کند و چند صباحی در میان مردم غریبه زندگی می‌کند و روستانشینان پاکدلی که به آن روحانی همچون امر قدسی و آسمانی نگاه می‌کنند، سوژه بسیار نابی برای داستان‌گویی است. «پیامبر بی‌معجزه» داستان طلبه‌ای […]
«سیاگالش» سفری از حق به سوی خلق است
ابراهیم اکبری دیزگاه در اولین رمان خود، «برکت»، ماجرای تبلیغ طلبه‌ای به نام یونس را روایت می‌کند که پس از سال‌ها دوری از طلبگی دوباره معمم می‌شود و به روستا باز می‌گردد. اگر در آن داستان نگاه ماجرا به سمت مردمی است که به خاطر عقب‌ماندگی فرهنگی به مرض‌های اخلاقی و رفتاری گرفتار هستند، در […]
«پوتین قرمزها» چه حرفی برای گفتن دارد؟
«پوتین قرمزها» خاطرات مرتضی بشیری است. کارمند وزارت امور خارجه که سال 66 خیلی اتفاقی به سمت مدیریت عملیات روانی قرارگاه خاتم الانبیا منصوب می‌شود. رسته‌ای از اطلاعات عملیات که قرار است در تخلیه اطلاعاتی نیروهای دشمن کمک کند و از این افراد و اطلاعاتشان برای تضعیف جبهه مقابل استفاده کند. جنگ در این ساحت […]
مروری بر «شهرهای گمشده» که ترسو نیست!
خواندن «شهرهای گمشده» مثل کار کردن با ماشین دیزلی است. نمی‌توانی انتظار داشته باشی در پنج ثانیه صفر تا صد را پر کند. برای اینکه موتور دور بگیرد و بتوانی دنده چهار بزنی حداقل باید شصت هفتاد صفحه با کتاب مدارا کنی. نویسنده تمام تلاشش را کرده تا همان اول کتاب مخاطب را پس بزند. […]
آیا «نا» در معرفی شهید صدر حق مطلب را ادا کرده؟
دو اشکال اساسی این زندگی‌نامه داستانی را دچار ضعف های متعدد کرده است. اول اینکه اثر با شتابزدگی نوشته و منتشر شده است. اشکالی که برای فهمیدنش حتی لازم نیست کتاب را شروع کرد بلکه نویسنده در همان پیشگفتار به طور غیرمستقیم اعتراف می‌کند برای نوشتن این اثر اطلاعات محدودی در اختیار داشته است. مطالعه […]
