مجله الکترونیک
نویسنده
مروری بر «اشتیلر» اثر نویسنده سوییسی
در نگاه اول با داستان ساده‌ای روبهرو هستیم. پلیس سوییس فردی به اسم آقای وایت را به دلیل اینکه شباهت زیادی با اشتیلر دارد، بازداشت می‌کند. آناتول لودویگ اشتیلر مجسمه‌سازی است که شش سال پیش بدون اینکه به کسی خبر دهد، ناگهان از زندگی‌اش غیب می‌شود. همه یقین دارند که او همان اشتیلر است اما […]
مروری بر کتاب «اتاقی از آن خود» ویرجینیا وولف
وولف حتی در چنین متنی که بخش داستانی آن بسیار اندک است نیز دنیای خودش را خلق می‌کند. از همان ابتدا که مولف روبه‌روی رودخانه نشسته و در یک روز پاییزی مشغول فکر کردن است، این پیوند طبیعت و انسان که از ویژگی‌های سبکی وولف است، آشکار می‌شود. ما صدای افکارش را می‌شنویم. جریان آب، […]
مروری بر مجموعه داستان «آقایی از سان‌فرانسیسکو»
بونین خواننده را در داستان‌ها و شخصیت‌هایش حل می‌کند. ما آن خانه‌ها، دیوارها، پنجره‌ها، کف‌پوش‌ها و پرده‌ها، آن شخصیت‌ها، خلق‌وخو‌ها، گفتگوها، هیجانات و احساساتشان را با گوشت و پوستمان حس می‌کنیم. او مانند یک نقاش تمام جلوه‌ها و بازی‌های نور، سایه و رنگ را در طبیعت پیش چشمانمان می‌آورد. تمام حرکات نور در داستان حس […]
نگاهی به «در خدمت و خیانت روشنفکران» در صدمین سال تولد جلال
آل‌احمد از همان ابتدا با کلمه روشنفکر که ربطی به جامعه ما ندارد و از فرنگ آمده مشکل دارد. در جامعه ما که نه قرون وسطی را تجربه کرده‌ایم و نه عصر روشنگری را، روشنگری یا روشنفکری چه معنایی دارد. همانطور که این کلمه وارداتی است و ربطی به ایران ندارد، کسانی هم که خود […]
نوشتن آزادانه و بدون واهمه مثل سلینجر
ساختن یک خانواده، به صورتی که خواننده‌ها آن را باور کنند و حس کنند که تمامی اعضای آن وجود دارند، کار مشکلی است؛ اما سلینجر از پس این کار برآمده است. او به اعضای این خانواده شخصیت می‌‌بخشد و به آنها نزدیک می‌شود. همه این خواهران و برادران انگار که با زبان مخصوصی حرف می‌زنند، […]
مروری انتقادی بر رمان «سفر به گرای 270 درجه»
کتاب را می‌توان به سه بخش خانه، اردوگاه و خط مقدم تقسیم کرد. هر چقدر جلوتر می‌رفتم، بیشتر منتظر روایت اصلی بودم، اما با داستانی روبهرو نمی‌شدم. کتاب بیشتر شبیه یک گزارش یا یک سفرنامه است؛ مثل دوربینی است که در چشمان ناصر، شخصیت اصلی کار گذاشته باشند و او ما را از خانه به […]
نوشتن با دوربین؛ کازوئو ایشی گورو و جیمز ایوری
یکی از نقاط پر اهمیت کتاب، نحوه شخصیت‌پردازی آن است. مشخص است که نویسنده زمان زیادی را صرف طراحی شخصیت کرده و چنان خود را به جای راوی یعنی پیش‌خدمت گذاشته که خواننده فکر می‌کند واقعا یک پیش‌خدمت این متن را نوشته است. پیش‌خدمتی که به وظایف خود آگاهی و تسلط دارد، مسئولیت‌پذیر است و […]
جستاری درباره اینکه خواندن کلاسیک‌ها چه توجیهی دارد
قبل از ورود به بحث، بیایید کمی در جهان ادبیات کلاسیک گردش و خیال‌پردازی کنیم. یک شب سرد بارانی را تصور کنید که میان کوچه پس‌کوچه‌های خیس و گلیِ احتمالا سن‌پترزبورگ در حال تعقیب یکی از شخصیت‌های یک رمان روسی هستیم. از همان فاصله، پالتوی ارزان قیمت پوست خرسی و چکمه‌های نیمه‌گلی‌اش مشخص است که […]
مروری بر رمان «آونگ فوکو» اثر اومبرتو اکو
کتاب پر است از ارجاعات و اشاره‌‌هایی به داستان‌ها و وقایع تاریخی که باید برای درک بهتر آنها با تاریخ و ادبیات آشنا باشیم. برای مثال اکو بارها کازئوبون را در جریان تحقیقاتش روی طرح و گره‌گشایی از آن، با سم اسپید، کارآگاه معروفِ «دشیل همت» و فلیپ مارلو «ریموند چندلر» مقایسه کرده است. بارها، […]
«گفتگو در کاتدرال» جایی است که اوضاع عوض نمی‌شود
حال قرار است در چنین موقعیتی داستان زندگی چند شخصیت را دنبال کنیم. داستانی که حتی تا سال‌ها بعد از دوران حکومت اودریا ادامه دارد و عواقب و آسیب‌هایش به پایان نمی‌رسد. محور تمامی این شخصیت‌ها، «سانتیاگو زاوالا»، پسر یکی از حکومتی‌ها یعنی «دن فرمین» است. از همان ابتدا بین این پدر و پسر یک […]
نوشتن با دوربین؛ جوزف کنراد و فرانسیس فورد کاپولا
تمام این اتفاقات و نارضایتی‌ها، کاپولا را به ساخت این اثر تحریک کرد. او فیلم را با تصاویری آشفته آغاز می‌کند. در ابتدا در پس‌زمینه قاب، درخت‌هایی را می‌بینیم که با عبور هلی‌کوپتر ناگهان آتش می‌گیرند.کارگردان با تکنیک انداختن دو تصویر روی یکدیگر، تصویر درخت‌های آتش گرفته و هلی‌کوپتر را روی تصویر سروان ویلارد می‌اندازد […]
نوشتن با دوربین؛ ارنست همینگوی و هاوارد هاکس
همینگوی مثل اکثر آثارش، در این کتاب هم به سراغ نویسندگان می‌رود؛ اما این بار آنها را مورد انتقاد قرار می‌دهد. نویسندگان سطحی‌نگری که درک و آگاهی‌ای از طبقه فرودست و مشکلات آنها ندارند و حتی با تنفر از کنار آنها عبور می‌کنند و با وقاحت آنها را سوژه‌های داستان‌‌شان قرار می‌دهند و از اعتصابات […]
نوشتن با دوربین؛ توماس مان و لوکینو ویسکونتی
نویسندگان ادبیات آلمان تعلق خاطر زیادی به افسانه‌های ادبی گذشته خود دارند. یکی از اصلی‌ترین موتیف‌هایی که می‌توان در این آثار مشاهده کرد، «موتیف تسخیر» است که در آن موجوداتی غیرواقعی با ظاهر انسانی ظاهر می‌شوند و قهرمان را به دنبال خود می‌کشانند. چیزی که می‌توان آن را در «فاوست» گوته هم دید. جالب این […]
