مجله الکترونیک
«مفتون و فیروزه» تصویر جامعه ایرانی در دهه پنجاه است
انقلاب اجتماعی، انقلاب در ساحات گوناگون و طبقات جامعه است به گونه‌ای که ساختار سیاسی تحت تاثیر این اراده برای تغییر چاره‌ای جز دگرگونی وجود ندارد و نظام سیاسی قبلی ساقط می‌شود. انقلاب ایران انقلابی اجتماعی بود و از این‌رو نویسنده «مفتون و فیروزه» را تحسین می‌کنم که سراغ بخش مهم و مغفول این انقلاب […]
«کهکشان نیستی» و پرسش‌هایی که پاسخ نمی‌دهد
کتاب «کهکشان نیستی» آن چیزی نیست که می‌گوید ولی حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد، البته برای اهلش!
استعاره‌ای داستانی از روشنفکر ایرانی پهلوی دوم
رمان «عاشقی به سبک ون‌گوگ» با رویکرد تاریخی اشاره‌هایی جدی و غیرقابل انکار به جریان روشنفکری دارد. واقعیت این است که با فروپاشی بزرگترین جریان روشنفکرانه تاریخ معاصر، یعنی کمونیسم، اساس جریان روشنفکری جهانی از معنی کلاسیک خود و جزمیت و قاطعیت و پیشتازی فاصله گرفته است. در ایران هم که چشم‌داشتن به راه‌های سهل‌الوصول […]
نویسنده با «ماتی خان» شما را خسته نمی‌کند
داستان «ماتی خان»، روایت طایفه‌ای از قبایل ترکمن است که در حاشیه رود اترک ساکن شده‌اند و روستایی را به نام «خایرخوجه» بنا کرده‌اند. اهالی این آبادی در اثر بی‌اخلاقی امنیه‌های رضاخان و چپاول شدن اموالشان و ماجرای کشف حجاب اتفاقات ناگواری را از سر می‌گذرانند که جانمایه داستان است. «ماتی خان» بزرگ این طایفه […]
این روزها بعضی‌ها دارند یواشکی کتاب می‌خوانند
ـ پیشگو هستند! شاید فکر کنید آن‌ها دریافته‌اند که کتاب خواندن بی‌بهانه چه کیف مرگباری دارد و می‌ترسند کسی از این لذت هولناک خبر شود و جانش را از دست بدهد. نه از این خبرها نیست. آن‌ها گوشی دستشان آمده که هر کتاب آن را به جایی چند کلیومتر جلوتر از باقی آدم‌ها شلیک می‌کند. […]
بحران هویت مسئله «زن در ریگ روان» است
این کتاب از سفر آغاز می‌شود و به زندگی ختم می‌شود شاید برای شما این سوال ایجاد شود که مگر سفر جزئی از زندگی نیست؟ بله درست است، سفر جزئی از زندگی است اما کوبو آبه روایت داستان را از سفری خاص آغاز می‌کند که منجر به تحول و تغییر مسیر زندگی می‌شود و شاید […]
«ماتی خان» سراسر غیرت و حماسه است
راستش را بخواهید من این تکثر و تنوع حضور اقوام در ایران را موهبتی برای ایران و خودمان می‌دانم. این تفاوت‌ها در عرصه فرهنگ برای ما فرصتی را فراهم ساخته که من از آن به فرصت زندگی‌ساز تعبیر می‌کنم. لذت‌بخش و بی‌نظیر است سمنان، همدان، آذربایجان، خوزستان و ترکمن صحرا داستان خودش را داشته باشد. […]
روایت‌هایی از تنهایی در میان دیگران
اصل مسئله یک عکس بود. یک عکس فوری. در واقع اون عکس ما رو به هم پیوند داده بود. چطور بگم می‌دونید، فکر می‌کردیم به‌خاطر اون عکس، یک جای زندگی‌مون طوری بهم وصل شده که بقیه زندگی‌مون رو هم به هم مربوط کرده. خوب البته خود عکس هم نه. شاید بیشتر به خاطر رقص قبلش […]
«داغ دلربا» در تاریخ خواهد ماند
نویسنده تلاش می‌کند گزارشی صادقانه از متن این حضور میلیونی به رشته تحریر در آورد. نیتی که در اجرا چندان موفق نیست. امیری در این کتاب میان مردم است و با مردم نیست. در تشییع حضور دارد ولی با آدم‌های داخل تشییع دیالوگ ندارد. گاه‌گداری از مردم نقلِ قول می‌کند اما روی صحبتش با رفقای […]
روایتی درباره «رشت» مرکز توزیع زندگی
در مورد وجه تسمیه رشت که در قرن هشتم هجری شهر شد، اقوال متفاوتی وجود دارد. برخی آن را «رِشت» می‌نامند که هم‌ریشه «باران» در ایران باستان بوده است. برخی آن را به «رِشتن» ابریشم نسبت می‌دهند که روزگاری یکی از مهمترین محصولات این شهر بوده است. (و وا اسفاه که امروز دیگر نشان چندانی […]
داستان یک شهر ـ مشهد
داستان امروز را هم که گفتیم چیست، یک سفر کاغذی به مشهد و نگاهی به رمان‌ها و داستان‌هایی که از این شهر نوشته‌اند. مشهد ـ دوره تیموری (پریزاد ـ سعید تشکری) تشکری در شهر قوچان به دنیا آمده و در مشهد زندگی می‌کند. این سال‌ها بیش از هر نویسنده‌ای نقش مشهد را در داستان‌هایش پررنگ […]
روایت آدم‌هایی که همه‌چیزشان را از دست داده‌اند
انتظار صبر را زیاد می‌کند، صبر آدم را پیر می‌کند و در پیری چاره‌ای جز باورکردنِ انتظار نمی‌ماند، انتظار به طرز بی‌شرمانه‌ای وسوسه‌انگیز است. حتی برای زن سرهنگ، اویی که هربار سرهنگ را از خواب و خیال‌های شیرینش بیرون می‌کشد و باز خودش پیشنهاد تازه‌ای می‌دهد، برای یافتن معوقه‌ای که سهم نظامیان سابق است و […]
جای خالی ترجمه «آلیور تویست» احساس می‌شد
یکی از ترجمه‌های کاملی که در این سال‌ها از این کتاب ارائه شده ترجمه دکتر یوسف قریب است؛ که اولین بار در سال ۱۳۶۳ توسط انتشارات میر(گوتنبرگ) منتشر شد. ترجمه‌ای به غایت روان و سالم که جانب امانت در آن رعایت شده است. ترجمه‌ای که در این سال‌ها خبری از آن در بازار کتاب نیست […]
مقایسه‌ای بین «دیلماج» شاه‌آبادی و اثری از نجیب محفوظ
«دیلماج» را می‌توان از زوایای مختلف نقد کرد، اما به نظرم نکته حایز اهمیت در رمان «دیلماج» شباهت جهان‌بینی نویسنده، حمیدرضا شاه‌آبادی و نجیب محفوظ نویسنده مصری در کتاب «سفرنامه ابن‌فطومه» است. دو نویسنده با فاصله زمانی تقریبا زیاد و دو مختصات جغرافیایی متفاوت یکی در ایران و دیگری در مصر به توافقی معنایی دست […]
کتابی که به سوگواران می‌توان هدیه داد
کتاب تلاش نویسندگانی است برای کنار آمدن با وضع و حال درونی خود که راهی جز نوشتن برای تسکین آلام خود نیافته‌اند. اگرچه روایت‌های کتاب نثر روان و جذابی دارند اما از من به شما نصیحت کتاب را با تانی و تامل بخوانید. به سادگی از کنار افسردگی، سردرگمی، بلاتکلیفی، هجوم ناگهانی و بی‌رحمانه عواطف […]
«ابوباران» بر مظلومیت مجاهدان اضافه نمی‌کند
تمام این ذکر مصیبت برای این بود که اعتراف کنم کتاب «ابوباران» از چنین ظلم‌هایی مبراست. حتی اگر از این کتاب خوشتان نیاید بازهم قبول خواهید داشت که خانم ثابتی چیزی به مظلومیت این مجاهدان گمنام نیفزوده است. راوی ماجرا و نویسنده کتاب در یک موضوع مبارک با هم مشترک هستند؛ هیچکدام قصد اسطوره‌سازی ندارند. […]
