ضیا قاسمی رمان را پیش از ماجراهای این چند ماه اخیر افغانستان نوشته است، اما عجیب و جالب است که میبینیم اتفاقی که سالها قبل و با روی کار آمدن امارت اسلامی طالبان رخ داده بود، دوباره تکرار شد.
«هزار خورشيد تابان»، پشت «بادبادکباز» گير كرده است و از آن فراتر نيامده. حتی از آن عقبتر هم هست. اين يعنی اينكه اگر «بادبادكباز» را خواندهايد، خواندن «هزار خورشيد تابان» چيزی به شما اضافه نمیكند.
«آتشگاه» تصویر کم دارد! نویسنده بار تصور را به دوش خیال خوانندهاش گذاشته، اما خواننده از او چندان ملول نمیشود؛ چون کامش چنان از داستانگویی این همزبان «خونشریک» خوش است که به شوق تماشای آتش رنگی پودر برقک، کتاب را
«نبرد تیلهها» درباره موضوعی است که اساسا برای مخاطب ایرانی دغدغهمند، همیشه در دسته مجهولات دائمیاش قرار داشته؛ یعنی پاکستان و اوضاع سیاسی، دلایل ناامنی، انفجار و حملات تروریستیاش که گویا قرار نیست هیچوقت تمامی داشته باشند.