30 اردیبهشت 1403
Tehran
22 ° C
ما را در شبک های اجتماعی دنبال کنید
آخرین مطالب
بازگشت
a

محبوب‌ترین تگ

شاه آبادی در «دیلماج» به خوبی سمت و سوی جریان روشن‌فکری آن دوران را به تصویر می‌کشد؛ بدون تعصب در مقام راوی می‌ایستد و قضاوت را به خواننده می‌سپارد.

«نان و عدالت در ایران عصر قاجار» تلاشی قابل قبول برای زدودن غبار از چهره میلیون­‌ها انسان ستم‌­دیده و فرودستی است که به دلیل فقر و بی­‌سوادی امکان نقل تجربه و کنش‌­های سیاسی خود به نسل‌­های بعدی را نداشته‌­اند و

نوشتن درباره «سمفونی پاستورال» کار راحتی نیست، همانطور که نوشتن از عشق راحت نیست. در یک کتاب که اعترافی بلند است شاهد شکل گرفتن عشقی هستیم که یک‌طرف این عشق سعی در انکار آن دارد و طرف دیگر هم تصور

در کلاس‌های نویسندگی توصیه می‌کنند که برای بهتر نوشتن، باید بسیار خواند. یعنی مسیر موفقیت در نویسندگی، مطالعه خوب است. احوال و آثار بزرگترین شاعر زبان فارسی، سعدی شیرین‌سخن، یک مثال کلاسیک برای درستی این حرف می‌تواند باشد.

هنر «حوض خون»، حاضر کردن وجوه نامرئی عکس است، وجوهی که با حضورشان عکس را از تصویری کسالت‌بار و یکدست به تصویری متکثر، پر از تفاوت و تمایزات جزئی بدل می‌کنند.

درباره مجموعه داستان «کوچ اصوات» با وجود تلخی و سنگینی بخش‌هایی از داستان، اما باید گفت ناامیدانه نیست.

کتاب «ایران و جنگ جهانی اول» مجموعه‌­ای از مقالات درباره اوضاع و احوال ایران در جنگ جهانی اول است.

سیلونه چه در مقام نویسنده و چه مقام چهره‌ای سیاسی آثار ارزشمندی در زمینه ادبیات داستانی از خود به ‌جاگذاشته‌ است. او با خلق «نان و شراب» نه تنها داستانی برای ایتالیا و سپینا آفریده است، بلکه داستان او می‌تواند

«چشم انتظار در خاک رفتگان» قصه یک مبارزه است. مبارزه‌ای که فرودست‌ترین افراد جامعه گواتمالا علیه دیکتاتور این کشور، که حمایت شرکت آمریکایی موز را نیز داشت، به راه انداختند.

داستان «تلماسه» در آینده‌ای بسیار دور می‌گذرد و در این آینده دور هیچ خبری از ربات و رایانه نیست! حتما تعجب کردید، حق هم دارید.