View all post

محمدعلی نورانی در کتاب «پسرهای ننه عبدالله» تمام آنچه اتفاق افتاده است را با قلم سعید علامیان برایمان روایت کرده است. این کتاب دفترچه خاطرات و روزشمار ابتدای جنگ و اشغال خرمشهر تا سوم خرداد و آزادسازی خرمشهر است.

خسرو باباخانی در «ویولون‌زن روی پل» کوشیده است که قصه اعتیاد و مهم‌تر از آن ترک اعتیاد را با زاویه نگاه خاص خود و به دور از ادعاهای مطرح شده و البته شکست خورده پیرامون آن، تبیین کند و بگوید

«از مشهد تا کاخ صدام» روایتی از اسارت در روزهایی است که تمام قوای ایرانی برای آزادی خرمشهر مشغول نبرد بودند و گروهی از نوجوانان ایرانی در زندان استخبارات عراق به سر می‌بردند.

بزرگترین نقطه قوت و نقطه ضعف کتاب، مربوط به شخصیت‌پردازی است. پرداختن بیش از حد به بعضی شخصیت‌ها و رها کردن بعضی دیگر، حذف ناگهانی شخصیتی اصلی و از همه مهمتر طراحی روابط عاشقانه تودرتو بین شخصیت‌ها، از نقاط ضعف

«یکشنبه آخر» ماجرای دلدادگی و عاشقی ندارد. بسیجی ریشوی مجروح گل نمی‌دهد دست پرستار و بعد بروند سر سفره عقد. اما خالی از عشق هم نیست. عشق این کتاب از جنس مادرانگی است. دختری پانزده که مادرانه به سرزمینش عشق

خرمشهر باز هم مقاومت کن، روزهای روشن در راه است به آبادان هم بگو: «دوباره آباد خواهی شد؛ رفیق

نویسنده برای نوشتن رمان «سوگند به فرشتگان در صف» از سوژه خوبی استفاده کرده است؛ سوژه‌ای که احتمالا کمتر کسی در حوزه ادبیات به آن پرداخته است.