روایتی از عاشقانه‌های یک ماه
اگر پاییز باران نبارد
زن دلش برای درخت می‌سوزد، برای خودش هم که دلش تنگ باران پاییزی است. پاییز چرا دیگر عاشق نمی‌شود که ببارد؟
مروری بر کتاب «زندگی مولانا» اثر بدیع‌الزمان فروزانفر
نه فرشته، نه شیطان
خواننده در این اثر می‌تواند تصویری از زندگی مولوی را به تماشا بنشیند. این اثر در شناخت مولوی و راه یافتن به جهان او اثر توصیه‌شدنی و مهمی است ولی نباید از مرتبه و سطحی که مخاطب دارد غافل شد.
غوطه‌ور در افسون با «درنگی در نجف»
سفر به انتهای عاشقی
همراه نویسنده عمود به عمود پیش می‌رویم و به انتهای مسیر عاشقی می‌رسیم. اینجا پای عمود 1452، هم انتهای کار است و هم ابتدای کار.
نگاه نویسنده اگزیستانسیالیست به مرگ و زندگی
شکاریم یکسر همه پیش مرگ
رمان «همه می‌میرند» کتابی اگزیتانسیالیستی است که در ستایش زیستن نوشته شده، چنان‌که در جایی از کتاب می‌خوانیم: «روزی همه می‌میرند اما پیش از آن زندگی می‌کنند».
مروری بر سه تجربه زنانه در نا‌داستان‌نویسی
قیام طُرفه‌ها
فهم درست عطایی از قصه‌گویی، ملاحتِ نثر و صراحتِ زرلکی و تجربه زیسته خاصّ مرادی، هر سه عاملی است تصریح‌کننده این مطلب که با تامّلِ بیشتری از کنارِ این سه اثر باید عبور کرد.
مقتلِ ادبیِ مصائب خاندان اهل بیت(ع) در ماجرای کربلا
داستانِ راستانِ نوین
«حسینِ علی» یک مقتلِ جذاب، خواندنی، تاریخی و مستند به اسنادِ دقیق و معتبر است که با قلمِ ادبی نویسنده، تبدیل به یک «داستانِ راستانِ» نوین شده و علاوه بر کارکرد در جایگاه روضه‌خوانی که منجر به سرازیر شدن اشک
چرا نباید کتاب بخوانیم؟
واکسیناسیون را جدی بگیرید!
چرا باید کتاب بخوانیم؟ سؤالی که خیلی زیاد طرح شده و از همین الان تا فردا صبح خروس‌خوان می‌شود درباره‌اش حرف زد و دلیل تراشید. ولی این‌بار بیاییم به رسم آن‌هایی که فلسفه و منطق خوانده‌اند طور دیگری به قضیه
کدام یک از کارگردان‌های ایرانی پا به عالم ادبیات گذاشتند؟
روی صندلیِ داستان‌نویس
در این روز و به این بهانه سراغ کارگردان‌هایی رفته‌ایم که سینما و جادوی آن سیرابشان نکرده و پا به عالم کلمات گذاشته‌اند. تصور نکنید این افراد در سینما افراد مهمی نبوده‌اند، اتفاقا برعکس، افرادی که می‌خواهیم از آن‌ها نام
جهانی که هُلدرلین می‌سازد چه شکلی است؟
جمهوریت آلمانی، مبتنی بر جهان یونانی، زیر سایه آمریکا!
هُلدرلین را باید در دیالکتیکی بین هگل و هایدگر خواند، و البته باید دیالکتیک هُلدرلین و گوته را هم دید. از دل این تضادها، ممکن است رگه درخشان ایده «گفت‌وگو» را پیدا بکنیم که دیالکتیک را از بن‌بست خارج خواهد
آیا می‌توان گفت «برادران کارامازوف» آئينی نیست؟
آتش‌بازی‌های یک پیامبر
فئودور داستایفسکی با خلق «برادران کارامازوف» به بلوغ و شناخت از هستی و انسان دست پیدا کرده و حالا می‌آید و در رمان دست به آتش بازی می‌زند. اینجا او پیامبری می‌کند.خودش یک قدم جلوتر رفته و حالا دارد راه